The Art of Entertainment

Op donderdag 15 september 2011 gingen we met de klas naar het Kaaitheater voor de première van 'The Art of Entertainment'. In dit stuk van Jan Lauwers wordt geënsceneerd dat Dirk Roofthooft, een Vlaams acteur, beslist om zelfmoord te plegen op het toneel. Tijdens de show, The Art of Entertainment, gepresenteerd door Liliane Van Muynck (gespeeld door Viviane De Muynck), neemt Dirk afscheid van zijn dierbaren en het publiek en wil hij nog een laatste toneelstuk brengen. 
De kok en assistentkok bereiden het galgenmaal, een stuk vlees dat ook haar laatste minuten beleeft, de dokter maakt de spuitjes klaar terwijl de presentatrice het publiek probeert te amuseren.

Knack geeft het stuk drie sterren, maar ik vond het helemaal niet zo goed. Zoals ook in de recensies staat, duidt het stuk op het ridicule karakter van dergelijke reality shows, hoe erg het met onze maatschappij gesteld is, en hoe uiteindelijk alles ten onder gaat door oppervlakkigheid. Maar ik vond alles zo oppervlakkig, dat het effect verdween en het alleen nog maar een slechte, amateuristische, oppervlakkige vertoning werd. Het verhaal, dat een aanklacht zou moeten zijn tegen de eet-, seks-, drama- en tv-cultuur, verlaagde zich tot het prototype van zulke programma’s. Zelfmoord op het toneel als laatste taboe om te doorbreken? Voor mij is het een alleen maar een bewijs dat het echt erg gesteld is met onze maatschappij. Het podium stond vol met personages die eigenlijk geen belang in de voorstelling hadden, en die dus maar wat rondhingen, en vreemde stoten uithaalden met een camera die heel de tijd over het podium bengelde. Sex en naaktheid kwamen te pas, maar vooral te onpas ter sprake en al dan niet in beeld. Wat is dat toch met moderne kunst, waar zo vaak naakt in beeld moet komen, zonder dat dat betekenis of meerwaarde geeft een stuk? De breed uitgesmeerde mop van Liliane Van Muynck was ronduit storend en irriterend. Enkel het ‘stuk vlees’, gespeeld door Yumiko Funaya, kon nog enigszins boeien met de diepzinnigste woorden van de avond, een verwijt over onze ‘post’-wereld. Dat ze voor de rest echt als een stuk vlees en seksobject werd behandeld vond ik gênant, en een absolute bedreiging voor het feminisme en vegetarisme. De enkele danspassen die, op de achtergrond weliswaar, werden uitgevoerd, waren ook nog in orde. De mopjes van de assistentkok vond ik zowat het enige grappige, terwijl eigenlijk een humoristische show werd opgevoerd.

Ik kon alleen maar denken: “Hoe interessant kan je jezelf vinden om een toneelstuk over je eigen leven/dood te spelen?”

http://www.kaaitheater.be/productie.jsp?productie=894

http://www.needcompany.org/cgi-bin/www_edit/projects/nc/scripts/nc.cgi?a=v&t=EN&id=11036&session=2925

http://www.cuttingedge.be/stage/reviews/323662-art-of-entertainment

http://www.needcompany.org/pdf/dossiers/AOE_Persdossier_EN_DR.pdf

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dirk_Roofthooft

Belgische Oscarwinnaar?

Ik las net in de krant dat Rundskop geselecteerd is als Vlaamse inzending voor de Oscars. Ik heb de film niet gezien, het is ook niet echt een thema dat mij aanspreekt, maar ik ben toch wel benieuwd nu! Het lijkt mij alleszins veelbelovend.

http://rundskop.be/#/1/0

http://www.youtube.com/watch?v=qrIyAQaBd-Y

The Good, The Bad and The Alien

De laatste week van de vakantie ben ik naar Cowboys & Aliens van Jon Favreau gaan kijken. Noch western, noch aliens horen tot mijn normale filmsmaak, maar het gezelschap heeft beslist, en dus zat ik, zonder veel voorkennis bang af te wachten wat het zou worden. Ik blijf bij mijn mening dat cowboys en aliens absoluut niet samen in een film horen, maar toch had de film wel enkele goede momenten. Met toch nog behoorlijke acteerprestaties en een bijzonder verhaal kon ik geboeid blijven kijken tot het einde. Het was een speciale ervaring, en misschien zelfs voor herhaling vatbaar? De film kreeg één ster in FocusKnack, goed voor een tiende plaats in de bioscoop-top 10.

http://www.youtube.com/watch?v=UqbUVMjndx4

Favoriete song lente/zomer 2011

http://www.youtube.com/watch?v=vjncyiuwwXQ

Ik vind dit liedje zo mooi, dat ik het toch even wou vermelden. Het was geen 'liefde op het eerste gezicht', maar hoe vaker ik Agnes Obel hoorde zingen, hoe mooier ik het vond. Schoonheid in alle eenvoud, een liedje om even bij stil te staan, zoals het zo mooi beschreven stond in Flair: "Agnes Obel klinkt zo sober als haar naam. Als een kamer met alleen een tafel en een stoel. Stem en piano, af en toe een cello als het niet anders kan. Geen instrument te veel. Somber, ernstig en soms dreigend. Hoe komt zo'n Deense kunstenares in de singles-top 10 van Ultratop? Doordat de verstilde schoonheid van haar hit 'Riverside' en debuutalbum 'Philharmonics' je meezuigt. Dampkap en afwasmachine uit, gsm op trilfunctie. Stop met praten, ogen dicht, zorgen weg, laat je meedrijven. Het muzikale equivalent van yoga. Dat dit nog kan in 2011. Dank u, God."

Zomer 2011

Deze vakantie trokken we (voor de laatste keer?) met het gezin op vakantie om een nieuw stukje Italië te ontdekken: de Amalfitaanse kust. Via Milaan en Bologna reden we richting zuiden om daar te genieten van een wondermooie kustlijn; de stadjes Positano en Ravello zal ik nooit vergeten. Maar natuurlijk kon ook een bezoek aan de sites van Paestum, Herculaneum en het beroemde Pompei niet ontbreken. Als Grieks-Latijn-studente was het voor mij extra bijzonder om na 5 jaar eindelijk echt in de voetsporen te treden van deze eeuwenoude beschavingen. Indrukwekkende tempels, villa's en badencomplexen, maar ook gewone huisjes en tavernes deden ons even stil worden. In het museum van Napels konden we de weggehaalde fresco's en mozaïeken (die we kenden uit onze handboeken Latijn) van dichtbij bewonderen. Echt een mooie reis!