zondag 30 januari 2011

Op 27 januari 2011 was het Gedichtendag en hoewel daar de laatste jaren niet zo veel aandacht meer aan besteed werd op school, stond er voor de vijfdejaars dit jaar wel van alles op het programma. Zo hebben we tijdens de lessen Nederlands enkele gedichten over de nacht, het thema van dit jaar, gelezen en geanalyseerd en mochten we ook elk ons favoriete gedicht over de nacht voorlezen in de klas. Ik had gekozen voor een 'Ode aan de nacht' van Jotie T'Hooft, omdat hij de nacht niet ziet als iets angstaanjagend. Een week eerder hadden we ook allemaal al ons zelfgemaakte gedichtje ingediend. En hoewel ik dat in de lagere school altijd een heuse nachtmerrie vond en daar nu dus ook weinig inspiratie voor had, was mijn gedichtje toch geen catastrofale ramp. Wie de winnaar is, weten we nog niet, maar in de top tien stonden toch al enkele verbazend mooie stukjes.
Op 27 januari was er een voorstelling, rond allerlei klassieke verhalen, op een leuke en originele manier, door een grappige meneer van wie we zelfs de naam niet weten. We wisten dus absoluut niet wat we mochten verwachten, maar ik vond het een geslaagde namiddag. Nadien luisterden we snel nog naar wat voorstellingen van gedichten van andere klassen, maar wegens tijdgebrek konden we dat niet afmaken. Al bij al een interessante gedichtendag.

vrijdag 7 januari 2011

Harry Potter en de Relieken van de Dood, deel 1

Op 1 januari ben ik samen met mijn ouders en jongere broer eindelijk naar de nieuwe Harry Potter gaan kijken in Kinepolis Brussel. Ik volg de reeks al van in het begin en heb ook de boeken gelezen, dus het is intussen een beetje een jaarlijkse traditie geworden om de nieuwe film in de bioscoop te bekijken. Zoals het ook in Knack verscheen: "Een Harry Potter-film heeft de kritiek van een blad of krant natuurlijk niet nodig. Slechte recensie of niet: wie de film wil zien, gaat toch." En dat klopt inderdaad, maar het is toch altijd interessant om te zien wat de recensenten ervan vonden, ondanks dat de films zo ook populair zijn. Meestal zijn die echter niet zo tevreden. Maar wat blijkt, Potter 'zeven punt één' is een verrassend goeie film volgens Piet Goethals. Al laat hij duidelijk zijn negatieve reacties over de vijf vorige films blijken, van deze was hij wél onder de indruk. Mijn broer en ik zijn het er ook al lang over eens dat de nieuwe film altijd nog beter is dan de vorige, dus wij waren ook enthousiast. Natuurlijk heeft Goethals wel gelijk over de simplistische manier waarop gevoelens en emoties (ook in de vorige films trouwens) worden voorgesteld, maar de spanning en romantiek waren toch weer goed aanwezig.
Waar wij het vaak het moeilijkst mee hebben, zijn de verschillen tussen de films en de boeken: 'saaiere' stukjes worden wel verfilmd, terwijl belangrijke details worden weggelaten... De films zijn altijd veel te kort, maar door deel zeven in twee keer te filmen, zal dat grotendeels opgelost worden.
Terwijl in de vorige films de leeftijd van de drie hoofdpersonages soms een beetje storend verschilde van de echte leeftijd van de acteurs, had ik in deze film het gevoel dat zowel de personages als de acteurs eindelijk volwassen zijn. Ik ben ongeveer opgegroeid samen met de personages, en het is leuk dat je de films kan blijven volgen, omdat ook de personages groeien.
Twee op vier sterren is niet zo veel, maar maakt Harry Potter toch de beste film van deze eerst week van december (Knack nr. 48, van 1 tot 7 december 2010). Ik ben alvast heel benieuwd naar het tweede deel, hopelijk kunnen ze de reeks mooi afsluiten...