zondag 29 januari 2012

Wunderkammer

Op 29 januari, de laatste dag van de tentoonstelling, ben ik samen met Sophie De Bock (6LaWi) en een derde vriendin naar de Botanique in Brussel getrokken om daar de "Wunderkammer" te gaan bewonderen. Ik had voordien al het één en ander opgezocht, omdat het toch wel een bijzondere tentoonstelling was. Ik had nog nooit van de Wunderkammern gehoord, maar het lijkt mij een geweldig iets en ik vond de nabootsing in de Botanique zeer geslaagd.

"De Wunderkammern – of curiositeitenkabinetten – die tijdens de Renaissance in Europa zijn opgedoken, liggen aan de grondslag van de musea voor kunst- en natuurgeschiedenis. Het waren echte verzamelaarskamers, en men vond er allerhande curiositeiten, met een uitgesproken voorkeur voor het vreemde en het ongeziene. Er werden meer bepaald kunstwerken, antieke of symbolische voorwerpen voorgesteld, maar ook voorwerpen uit de natuurgeschiedenis zoals opgezette dieren, zeldzame insecten of geraamtes."

"De tentoonstelling Wunderkammer, hedendaags curiositeitenkabinet brengt meer dan 20 plastische kunstenaars bijeen die in België werken. Door hun werken samen te brengen in de Botanique wordt die bijzondere en mysterieuze sfeer van een curiositeitenkabinet uit de renaissance opgeroepen, steeds op de breuklijn tussen wetenschap en bijgeloof."

De Botanique brengt enkele bekende Belgische kunstenaars, zoals Jan Fabre (bekend en berucht om zijn scarabee-plafond in het Koninklijk Paleis) en Wim Delvoye (die van de getatoeëerde varkens), maar daar ben ik nooit echt fan van geweest. Veel mooier vond ik de werken van de (voor ons dan toch) minder bekende kunstenaars, zoals de libellen van Ulrike Bolenz en de foto's van Roberto Kusterle. Die man maakt echt geweldige kunst. Zijn foto's maakten mij nieuwsgierig, maar zijn tegelijk afstotelijk door de vreemde combinatie van mens en (zee)dier.

Verder te zien: de maquettes van Erik Croes (met heuse zeemonsters en kampeertaferelen), La descendance de Nyx van Alexandra Leyre Mein (een soort prehistorische holbewoners of toch skeletten van yeti's?), het gewonde hertje van Pascal Bernier, figuren uit gekleurde varkensdarmen of portretten in gras van Jacques Dujardin, bodypainted Jesus van Jean-Luc Moerman, plaasteren beeldjes van Vincent Solheid ...

Dit alles werd begeleid door enkele speciaal uitgekozen muziekstukken van o.a. Depeche Mode en The Creatures. Stuk voor stuk ook ietwat 'speciale' nummers die de akelige sfeer in de Wunderkammer vesterkten.

De boodschap achter de verschillende werken, de bedoeling van de kunstenaar(s) mag je altijd zelf proberen te vinden, maar in de Botanique wouden ze ons al een beetje op weg helpen met enkele tekstjes die bij elke kunstenaar geschreven stonden. "Dat is sowieso ook het idee in de tentoonstelling: dat de teksten niet kloppen bij de werken." Dat hadden we dus op voorhand niet gelezen. Dus begonnen we aandachtig de plaatjes te lezen (spijtig genoeg alleen in het Frans). Tot het plots ging over 'Le Front de libération des nains de jardin', skeletten van échte yeti's (die wel 300km/uur lopen) of overblijfselen van Elvis en andere beroemdheden. Toen hadden we wel door dat er iets niet klopte... Het was een leuke verrassing, de plaatjes brachten wat humor in de toch wel wat lugubere tentoonstellingsruimte en het past bij de oude traditie, waarbij de verzamelaars aan hun publiek ook lieten geloven dat ze echt drakenbloed gevonden hadden. "Le visiteur adhère ou non à l’interprétation poétique qui lui est proposée, et rien ne l’empêche de se faire sa propre idée."
http://www.echteardennen.be/informations/evenementen_saint_josse_ten_noode__wunderkammer__hedendaags_curiositeiten_kabinet/nl/E/61036.html
http://www.brusselslife.be/nl/article/wunderkammer-botanique  


De kunstenaars:
http://www.robertokusterle.it/    (Riti del Corpo, ανα χρονοϛ)
http://www.pascalbernier.com/  (Still-life; Accidents de Chasse & W.W.F)  
http://www.ulrikebolenz.de/
http://www.charleycase.be/launch.html
http://www.ericcroes.be/    (Dans la famille ours, La fin de l'été, Zeemonsters)
http://www.wimdelvoye.be/
http://www.dervaux.be/   (Crânes recouverts de terre)
http://www.dyod.be/    (Femmes des Bois)
http://www.jacquesdujardin.be/   (Hoofden in gras, varkensdarmen)
http://www.knack.be/tag/jan+fabre.htm  http://www.cobra.be/cm/cobra/2.15220
http://www.alessandrofilippini.be/
http://www.alexandramein.com/   (La descendance de Nyx)
http://jean-luc-moerman.be/   
http://michelmouffe.be/
http://www.vincentsolheid.com/    (Les plâtres)
http://ws.utilia.be/   http://www.cobra.be/cm/cobra/cobra-mediaplayer/kunsten/1.858104   (Cloning)
http://benedictevancaloen.be/     (Elvis en anderen in papier-maché)
http://www.patrickvanroy.be/    (Ladyboys)
http://www.galeriedelo.be/expos/sofi-van-saltbommel/  

De muziek:
http://www.youtube.com/watch?v=FazwrtmWpXE
http://www.youtube.com/watch?v=Iy4ZsZm8sh8
http://www.youtube.com/watch?v=CnXryhOkyQU
http://www.youtube.com/watch?v=5bMzHzdDOiw
http://www.youtube.com/watch?v=vkPNbTjQgVU



 Une exposition originale, tant par son contenu que par

 sa présentation



Foto-update

De volgende foto heb ik afgelopen zomer getrokken in Italië, aan de Amalfitaanse kust. De hele kustlijn is prachtig en de dorpjes stuk voor stuk geweldig, maar Positano vond ik het allermooiste...

woensdag 25 januari 2012

De Finale

Elke nacht ligt er een vrouw naast u
Al jaren lang
Dezelfde iemand 
En ge hebt geen flauw gedacht wie ze is
Ge kent haar naam, haar hobby's
Ge kent haar moeder, ge kent haar vader, ge kent haar zuster
Ge weet wat ze graag eet en wie ze haat
Maar ge kent haar niet
Ge weet niet wie zij is
Maar ge blijft bij haar
Niet omdat het moet
Maar omdat ge zo graag goed wilt zijn
Goed in iets
In iets echt



Op 24 januari gingen we in de Bozar naar De Finale: Heldendood voor de beschaving van Chokri Ben Chikha kijken. Ik vind het moeilijk om te zeggen wat ik van het stuk vond. Bizar was het alleszins, maar ook interessant en grappig, soms een beetje chockerend en Chokri zet zijn publiek meer dan eens aan het denken.  Ik was blij dat we in de lessen Nederlands al een eind gevorderd waren in Congo (zie De Inktaap), zodat ik een beetje wist waarover hij het had. Voor de rest haalt hij dingen aan die voor iedereen interessant zijn om over te denken (zoals de zoektocht naar een identiteit). Hij gebruikt harde woorden, zijn woorden overtuigen en toch komt hij ook erg ongeorganiseerd over. Voeg daar nog eens bij dat het publiek heel moeilijk een lijn kan trekken tussen fictie en realiteit en je krijgt een heel verwarrende voorstelling. Je zit constant met vragen, maar ik denk dat dat juist de sterkte van zijn performance is.

De voorstelling pretendeert zeker geen geschiedenisles te zijn, of zelfs maar een moralistische kijk op het verleden. Het is erg tussen de regels lezen en alles met een korrel zout nemen. De sterkste stukken uit Ben Chikha's monoloog zijn de stukken tekst waarin hij bij de toeschouwer de frictie tussen naïef geloof en wantrouwend ongeloof naar boven brengt. Wanneer we vermoeden dat hij ons iets op de mouw spelt, maar we dat niet luid durven te schreeuwen omdat het bijna te schrijnend is voor woorden.


http://nl.actionzoohumain.be/prod3.html
http://www.chokribenchikha.be/nederlands.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Chokri_Ben_Chikha
http://www.uitinbrussel.be/evenement/de-finale-heldendood-voor-de-beschaving-broodje-brussel
http://www.pvda.be/nieuws/artikel/interview-chokri-ben-chikha-de-zoektocht-van-de-blankenbergse-alibi-ali.html
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=JA2JE4FP
http://www.mo.be/opinie/gesprek-met-chokri-ben-chikha-over-tunesische-jasmijnrevolutie
Zijn vorig werk:
http://focus.knack.be/entertainment/podiumkunsten/els-van-steenberghe/theater-heldendood-voor-de-beschaving-chokri-ben-chikha/opinie-1194766212565.htm
http://www.cobra.be/cm/cobra/podium/1.815231
http://www.cobra.be/cm/cobra/podium/1.831960


Welcome

Deze film zagen we vorig jaar op school. Elk jaar krijgen we één Franse film te zien, en elk jaar wordt de film beter ;) Welcome was echt een prachtig verhaal, en dat vind Knack ook. Benieuwd welke film we dit jaar te zien krijgen!



zaterdag 21 januari 2012

Sneeuwfoto's

Zoals ik al eerder zei, houd ik enorm van fotografie. Daarom heb ik besloten om af en toe een foto te posten die ik zelf genomen heb. De volgende foto's zijn getrokken in de kerstvakantie, tijdens onze skivakantie in La Clusaz, Frankrijk.



Dear John

Deze film wou ik al heel lang zien. Dus toen ik zag dat hij op tv werd getoond vorig weekend, was ik heel enthousiast. Natuurlijk ben ik fan van Channing Tatum (Step Up, She's the Man, en ik wil zeker ook gaan kijken als The Vow (met Rachel McAdams, gezien in Wedding Crashers, State of Play, Sherlock Holmes, Mean Girls en de geweldige klassieker The Notebook) uitkomt) en Amanda Seyfried (Mamma Mia!, Mean Girls), maar ik was ook benieuwd hoe het het romantische koppel zou vergaren. Ik vond het een goede film, maar ik begrijp de kritieken van de recensenten ook wel. Maar het is nu eenmaal niet zo gemakkelijk om een ijzersterk romantisch verhaal te brengen, zonder sentimenteel te worden.



Elle s'appelait Sarah

Vorige week zat bij Knack een kortingsbon voor Elle s'appelait Sarah en natuurlijk kon ik het mij niet laten om deze film te kopen. Ik had de film nog niet gezien, maar had er wel al veel over gehoord. Ik vind Kristin Scott Thomas een zeer goede actrice (ik zag haar ook in Keeping Mum (samen met Rowan Atkinson), het prachtige Nowhere Boy (over het leven van John Lennon), The Horse Whisperer, Four Weddings and a Funeral...) en het onderwerp (WOII) interesseert mij. Ik vond het een hele mooie en interessante film, mét geweldige vertolkingen en enkele zeer ontroerende momenten.

Emotierijke scripts verdragen weinig toevoeging van emotionele vertolkingen, mooifilmerij of aanzwellende soundtracks. Het is dat precaire evenwicht dat regisseur Gilles Paquet-Brenner opvallend goed aanhoudt in Elle s'appelait Sarah. Dit is een gevoelig verhaal dat met de gepaste sensitiviteit verteld wordt. Paquet-Brenner balanceert tot op de grens van het larmoyante, maar het is vooral dankzij de fijnbesnaarde vertolkingen van een talentrijke cast dat de ontroering niet wordt opgedrongen.

Kristin Scott Thomas draagt de film moeiteloos. Zij is alweer weergaloos als een vrouw die zich sterk moet houden en weet de kijker te raken op de zeldzame momenten dat ze uitbarst. Mélusine Mayance die de jonge Sarah speelt in het ingebedde verhaal, steelt de show met een intense vertolking. Je zou haast vergeten dat de volwassen Sarah eveneens sterk wordt neergezet door Charlotte Poutrel, en dat er nog klasbakken meespelen.


Nieuwjaarsconcert Servaisacademie

Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde de Servaisacademie van Halle gisteren haar nieuwjaarsconcert in C.C. 't Vondel. Het Nieuwjaarsconcert bevat traditiegetrouw twee delen: in deel 1 geven de meisjes van de afdeling DANS het beste van zichzelf, in deel 2 is het de beurt aan de muzikanten.

De avond startte met een pittig nummer van Lady Linn, maar spijtig genoeg ontbrak die pit bij de dansertjes. Het was een leuk dansje en er werd zeker niet slecht gedanst, maar véél te braaf. Op zo'n nummer moet de dansdiva in jou naar boven komen en dat miste ik een beetje.

Het tweede nummer, van die andere, wereldberoemde diva, Beyoncé, had wel pit, soms zelfs iets te veel. Deze oudste danseressen  haalden alles uit de kast, maar ik vond het eigenlijk veel te sexy. Vorig jaar was ik niet gaan kijken naar het Nieuwjaarsconcert en blijkbaar heeft de dansafdeling sinds twee jaar een nieuwe lerares. En zij houdt duidelijk van sexy danseressen. Zelfs de allerkleinsten laat ze schudden met hun borst (want borsten hebben deze kleine meisjes natuurlijk nog niet) en de alleroudste laat ze dansen in een lang hemd en een mini-short. Ik denk dat dit gewoon niet past bij het 'serieuzere' (en volgens sommigen, daardoor mischien saaie) imago van de Servaisacademie.

In de volgende drie nummers zagen we de allerkleinsten aan het werk en natuurlijk veroverden deze schattige dansertjes de harten van iedereen in het publiek. Ook de danslerares stond mee op het podium om de dansjes voor te doen. Ik begrijp dat de kleinsten nog wat hulp nodig hebben, maar het komt heel vreemd over als er iemand met haar rug naar het publiek staat te dansen. Ik dans zelf al bijna 10 jaar en ook onze lerares danste mee toen we nog klein waren. Maar zij stond dan in de coulissen, zodat niemand het kon zien, of ze danste actief mee.

De kostuums van de leerlingen L3 vond ik geweldig (zwarte broek en wit T-shirt met een rode das en zwarte bolhoed), maar het optreden van L5B was uiteindelijk het beste, denk ik. Liedjes van Ke$ha zorgen altijd voor de nodige ambiance (ondanks het feit dat zij niet echt een stichtend voorbeeld is voor de jonge meisjes van L5B en de jeugd in het algemeen, talrijk aanwezig in de zaal) en dus was het publiek heel enthousiast.

Someone like you van Adele is een prachtig, ingetogen nummer, maar spijtig genoeg verloor het veel van zijn pracht door de gillende fans van de dansers. Elk jaar stoor ik mij aan de hysterisch supporterende jongens, maar tegenwoordig zijn het gewoon de vriendinnen die blijkbaar niet snappen dat je je onmogelijk kan concentreren met zo'n geroep (en dan spreek ik nog niet over de dansers waar niet voor geroepen wordt, dat moet ook pijnlijk zijn). Ik zou mij doodgeneren, maar het is intussen onderdeel van de traditie geworden, vrees ik.

Net toen ik de hoop had opgegeven dat de Servaisacademie zou vasthouden aan de klassieke scholing van jonge dansers, kwam er toch een ietwat klassiek nummer. Maar uiteindelijk ging ook de laatste dans verder met hiphopnummers en -pasjes.

Ik denk dat de dansafdeling nog enkele maanden extra had kunnen gebruiken om het optreden voor te bereiden. Het begin was er, maar dan zouden kleine schoonheidsfoutjes kunnen weggewerkt worden; de dansers waren over het algemeen niet erg gelijk en de lerares heeft hen ook niet geleerd dat het absoluut uit den boze is om tijdens een optreden je haar of kleren goed te leggen (iets wat bij ons al van jongs af aan wordt ingeprent).

Het muziekgedeelte bracht gelukkig wel het verwachte, bekende niveau. Het geweldige saxofoon- en klarinetensemble zijn al jaren vaste waarden en hadden ook nu weer enkele leuke nummers voorbereid. Natuurlijk was ik vooral benieuwd naar het gitaarensemble, onder leiding van mijn eigen gitaarleraar. Ik vond het wel een beetje spijtig dat onze eigen samenspelgroep niet mocht optreden (twee jaar geleden stonden wij wel op het podium, samen met twee van het trio), maar wij zouden nooit kunnen wat deze jongens gerealiseerd hebben. Een goede muziekkeuze en we zien hun niveau met elk optreden vooruit gaan! Uiteindelijk was ik het meest onder de indruk van de twee jonge viollisten. Heel erg dapper om met twee op het podium te durven en als je dan  nog zo kan schitteren! De avond werd traditiegetrouw afgesloten door de leerlingen samenzang, waar ik met enige nostalgie naar keek (waar is de tijd dat ik zelf nog meezong?). Naast de niet altijd juiste toonhoogte van deze jonge zangers, was het alweer een leuk optreden met enkele grappige liedjes.
Ik heb enorm genoten van alweer een leuke avond!

http://www.servaisacademie.be/
http://www.youtube.com/watch?v=G-e06GNDBsY&feature=fvst
http://www.youtube.com/watch?v=-Jgma--0WYU
http://www.youtube.com/watch?v=WRQ0wiBA29c&feature=fvst

zaterdag 14 januari 2012

De 10 beste films van 2011

http://www.humo.be/actua/60613/pagina/10/de-10-beste-films-van-2011

De Humo-recensent maakte een lijst met de 10 beste films van 2011, ik zag de eerste twee en had enkele andere ook op mijn verlanglijstje staan.

Architectuur gespot

Voor onze taak Architectuur moesten we foto's nemen van verschillende gebouwen. Maar terwijl ik op zoek was naar mooie huizen, geslaagde renovaties, goede combinaties van oud en nieuw... vond ik vooral voorbeelden van slechte renovaties. Mensen geven hun huis een likje verf, maar het oude dak blijft liggen en past niet bij de nieuwe kleur, ze steken een stel nieuwe ramen in de hoop dat mensen vergeten dat de rest van het huis volledig vervallen is of er wordt een volledig nieuwe vleugel tegen gebouwd,  superverzorgd en hypermodern, maar de rest van het huis is een krot. Ik heb geen probleem met verscheidenheid en contrast, maar zolang er zulke huizen blijven staan, zal de omgeving nooit echt gezellig en mooi zijn.

Stephen Dorff / Jake Gyllenhaal

Somewhere en Brokeback Mountain zijn absoluut de twee mooiste films die ik het afgelopen jaar (voor het eerst) gezien heb, zoniet de mooiste ooit. Toevallig stonden de hoofdrolspelers uit beide films recent in KnackFocus. Jake Gyllenhaal heb ik ook al in andere films gezien, maar Stephen Dorff kende ik niet. Ik ben vooral benieuwd naar andere films van Sofia Coppola.

http://www.imdb.com/title/tt1421051/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Somewhere
http://www.filmfestivalrotterdam.com/nl/films/somewhere/
http://www.cuttingedge.be/movies/reviews/253668-somewhere

http://www.imdb.com/title/tt0388795/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Brokeback_Mountain
http://www.brokebackmountainmovie.com/
http://www.filmtotaal.nl/film.php?id=11390

http://iheartjake.com/
http://www.jakegyllenhaal.com/

http://stephen-dorff.net/
http://www.guardian.co.uk/film/2010/dec/11/stephen-dorff-coppola-somewhere


maandag 9 januari 2012

Nog meer Scorsese

Ik ben nogal een filmliefhebber, dus toen ik ontdekte dat ik geen werk van Martin Scorsese kende, vond ik dat het tijd was om daar verandering in te brengen. Daarom heb ik dit weekend The Departed gekeken (en mij gerealiseerd dat ik deze toch al gezien had, zij het enkele jaren geleden (oef, dan toch niet zo'n cultuurbarbaar)). Nu heb ik natuurlijk nog steeds geen echte, oude klassieker gezien, dus daar probeer ik aan te werken en ik ga zeker ook Gangs of New York eens herbekijken.  Ik hou van actiefilms, dus ik heb zeker genoten van The Departed; veel actie, geweldige acteurs (o.a. twee favorieten van mij, Leonardo DiCaprio en Matt Damon) en fantastische soundtracks. Daar genoot ik nog het meest van. Terwijl ik mij soms ergerde aan het vulgaire taaltje (met het ontelbare keren gebruikte F-woord op kop), verschoot ik van de goede en passende muziek. John Lennon, The Rolling Stones, The Beach Boys, maar ook oude film- en operamuziek; een geslaagde mix, absoluut mét meerwaarde voor de film.
Dit is duidelijk iets anders dan 'Hugo', maar ik ga akoord dat het een geslaagd risico was. Ik denk dat we wel kunnen stellen dat Scorsese met zijn onbegrensde liefde voor film gewoon vast houdt aan het maken van goede films, en ik kan alleen maar hopen dat er nog velen mogen volgen!

http://thedeparted.warnerbros.com/
http://www.imdb.com/title/tt0407887/

http://www.imdb.com/title/tt0407887/soundtrack
http://www.youtube.com/watch?v=SGWvwjZ0eDc
http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Departed
http://www.cinenews.be/Critics.Detail.cfm?ContentsId=5689&lang=nl
http://www.filmtotaal.nl/recensie.php?id=8072
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gangs_of_New_York

zondag 8 januari 2012

HUGO in HUMO

"Was de bijna zeventigjarige kardinaal van het gangstergenre week aan het worden? Of erger nog, seniel? We hadden natuurlijk beter moeten weten: een genie als Scorsese zal aan geen enkele film beginnen wanneer hij niet in zijn hart en ziel voelt, en wéét, dat hij er iets wonderlijks en ultrapersoonlijks uit zal kunnen halen. Hierbij onze verschuldigingen, maestro: u heeft met 'Hugo' de mooiste, de ontroerendste en de meest betoverende film van het jaar gemaakt. Zelfs de 3D mag er wezen." Enkel lovende woorden voor Hugo in Humo: adembenemend, als geen ander beheerst, een triomf, schitterender dan ooit, ongelofelijk aangrijpend, een grootmeester, wow... En geen enkele keer wordt er getwijfeld aan de reputatie van Scorsese die de kwaliteit van de film zou verbergen. Dit is toch wel een heel andere kijk dan die van de recensent van Knack. Alles wat deze man klopt (ook), dus ik zie niet waarom Hugo niet gewoon de volle vier sterren verdient: " 'Hugo' is het mooiste geschenk dat een mens zich kan dromen -  van Marty, voor ons".