Sinds 2005 spendeer ik heel wat van mijn vrije tijd in de Servaisacademie in Halle. Niet alleen volg ik er wekelijks gitaar- en samenspelles, maar ik ben ondertussen ook al in mijn tweede jaar AMC (algemene muziekcultuur) geraakt. Sinds enkele jaren heeft onze muziekschool ook een vriendenkring, die ons, leerlingen van de klassen AMC, dit concertje aanbood.
De flyer zegt eigenlijk al genoeg over het idee van de voorstelling, maar ik zou graag nog even zeggen wat ik ervan vond. Alleen weet ik niet goed hoe je zoiets beschrijft. Kan je spreken van een 'goed' klassiek stuk? Of is zo'n stuk alleen maar... 'klassiek'? Als ik het optreden in één woord moet samenvatten, kan ik alleen maar denken aan 'amusant'. En niet vanwege de circustrucs, want die stelden eigenlijk weinig voor. Hier en daar werd er wel met een lint gewapperd, of werd een bordje gedraaid, maar voor mij waren het zeker niet deze elementen die mij met verstomming bliezen. Nee, het was de amusante sfeer, zo anders dan normaal tijdens concert, in een muziekschool.
Ik moet zeggen dat het concert, voor mij althans, nogal teleurstellend begon. De rode draad in het verhaal, de Circus Suite van Wim Henderickx, was niet echt wat ik verwacht had. Ik was dan ook een beetje mijn enthousiasme kwijt na de Introduction, en Animals, de eerste twee stukken die ons werden gebracht door het Antwerpse gezelschap. Maar dat veranderde meteen na de Serenade van Gordon Jacob! Een iets klassieker stuk, dat, zo deelden de muzikanten ons mee, zeker niet mocht ontbreken, gewoon omdat het zo'n prachtig stuk is. En gelijk kregen ze. Niet alleen het publiek was enthousiast, ook de muzikanten hadden er duidelijk plezier in, wat het nog eens zo veel leuker maakte voor het publiek. Jugglers & Rope-dancers, het derde deel uit de Circus Suite, en naar mijn mening ook stukken beter, was weer iets helemaal anders. Gevolgd door IO, een heel bijzonder, ingewikkeld stuk, waar vooral de hoorn mijn aandacht trok. In het hele stuk was ik vooral gefascineerd door dit instrument, en ook de dwarsfluit speelde prachtige solo's. Hoe een fagot eigenlijk hoger klonk dan verwacht, en de klarinet net veel lager, de hoorn vaak stil, maar soms ook typisch schel, het kleine tweede instrument van de vrouw met de dwarsfluit, waar nog meer prachtige tonen uit kwamen... ik heb nog veel te leren. Maar dan de Aplatanado, nog iets anders, maar voor mij het beste stuk in de voorstelling... als ik het mij goed herinner.
Je merkt vanalles op, en toch ook véél te weinig, en eigenlijk zou je alles moeten opschrijven wil je je later herinneren welk stuk welke gevoelens opriep. Ja, ik was ontroerd door de mooie klanken van deze blaasinstrumenten, maar ik moest ook telkens weer lachen door de grappige manier van omgaan met het publiek, en met de muzikanten onder elkaar. Er hing duidelijk magie in de lucht, en ik ben echt blij dat ik daarvan, gedurende dit korte uurtje deel kon uitmaken.
Alles hebben ze eraan gedaan om het voor de toeschouwers zo aangenaam mogelijk te maken. Nee, geen saai klassiek stuk, waar je je uren serieus en stil moet houden op een veel te harde stoel. Er werd muziek gemaakt, goede muziek natuurlijk. Meestal uit het hoofd, maar ook vanachter de partituur. Dan speelden ze zittend, dan staand, in profiel, met de rug naar het publiek, heuse opstellingen en 'parades'. Er werd zelfs hier een daar een danspasje gezet, en ook de kostuums (zwart kostuum met fel hemd in blauw, groen of geel, en felgekleurde, gebloemde, glitterende waaierende kleedjes voor de dames) zorgden voor een bijzondere noot. Natuurlijk is het moeilijk om je volledig op de muziek te concentreren wanneer de muzikanten van de ene kant van het podium naar de andere kant trippelen, maar dat was juist positief. Er heerste een perfect evenwicht tussen enerzijds de klassieke muziek, en anderzijds de eigen amusante toets van het ensemble.
Het stuk werd mooi, in formatie afgesloten, en Ensemble Houthandel Antwerpen kreeg een daverend applaus van ons selecte groepje muzikanten. Waarschijnlijk heb ik de helft nog niet vermeld, ik kan alleen nog toevoegen dat ik aangenaam verrast geamuseerd was. Ja, ik heb de weg naar de comfortabele pluche zetel in de concertzaal gevonden! Dit is echt een aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten