Agora

"(...)zo blijkt uit deze onthutsende, zwaar confronterende, tot diepe zelfbezinning aanzettende, maar gelukkig ook ongelooflijk entertainende peplumfilm van Alejandro Amenábar ('The Others', 'Mar Adentro').

Ofschoon 'Agora' is gesitueerd in de vierde eeuw na Christus, in de nagloed van het Romeinse keizerrijk, is het verhaal zó actueel dat het beangstigend wordt. 'Halleluja! Halleluja! Halleluja!' horen we een meute christenen tieren terwijl ze als dolgeworden beesten tegen de poorten van de vermaarde bibliotheek van Alexandrië – de zetel der kennis, het bolwerk van de rede, de ultieme oase van verdraagzaamheid – staan te beuken, en hun gebrul klinkt even griezelig en even benauwend als 'Allah Akhbar! Allah Akhbar! Allah Akhbar!'.

Even later, in een waarlijk indrukwekkende scène, gaat de bibliotheek onherroepelijk in de fik: zie de o zo kostbare perkamentrollen als vuursprankeltjes naar beneden dwarrelen, en voel de ijskoude rillingen langs uw ruggengraat trekken. Ja, vrienden en vriendinnen, onze christelijke voorouders hebben zóveel boter op het hoofd dat u en ik zouden moeten smelten in schaamte. Ksssssssssssss!

Maar 'Agora' is veel méér dan een, eh, brandend actueel lesje in bescheidenheid. Het is tevens een bijzonder temperamentvolle, opmerkelijk knap in beeld gezette sandalenfilm die bruist van leven en knettert van je-bent-ter-plekke-energie. U zal ook kennismaken met een heel erg interessante dame: Hypatia, een briljante astronome (de voortreffelijke Rachel Weisz ) die haar tijd ver vooruit was. En als toemaatje krijgt u ook nog eens een aangrijpende love story - en dat alles voor de prijs van één enkel bioscoopticket! (..)"
(Agora. internet, Humo, 20 april 2010, (http://www.humo.be/tws/film-reviews/6491/alejandro-amenabar-agora.html))

Ja, ik heb ook enorm genoten van dit historisch drama, dat wij hebben bekeken tijdens de Griekse les. De film heeft ons enorm nieuwsgierig gemaakt, dus we zullen het er later nog wel eens over hebben.

Natuurlijk was vooral de historische achtergrond van het verhaal belangrijk. Wist Hypatia werkelijk al dat de aarde in een ellips rond de zon draait? Wat een vreselijk boeiende wetenschappelijke kwestie, en ja, het zet mij wel aan het denken. De film krijgt vooral goede kritieken in verband met de godsdienstige kwestie die zo vaak wordt belicht, terwijl de scènes waarin Hypatia de hemel bestudeert minder indruk maken. Ik vond deze net heel interessant, terwijl de gevechten vaak te bloederiger waren voor mij. Maar dat hangt natuurlijk af van de reden waarom we de film bekeken. Ik heb vooral enorm genoten van de mooie landschappen en de prachtige historische gebouwen. Echt geweldige beelden, het is niet voor niets de duurste Spaanse film ooit.

Het einde stelde mij een beetje teleur: de christenen staan op het punt Hypatia te stenigen, en dus wurgt Davus haar, als teken van liefde en een laatste moedige daad voor zijn vroegere meesteres. Je wist al enkele minuten van te voren dat het uiteindelijk zo zou aflopen, maar ik had toch eerder gehoopt dat hij haar nog zou proberen te redden. Het zou geen zicht geweest zijn om als christen met een naakte vrouw over straat te lopen, maar toch.

De film heeft mij alleszins enorm geraakt, maar niet op de ontroerende manier die ik anders ervaar. Het was een apart verhaal, ook een leuke manier van filmen, met de aarde waarop telkens vanuit de ruimte ingezoomd werd, maar toch blijf ik zitten met een wrang gevoel.